Het was 9 april 1996 één dag voor mijn dertigste verjaardag, ik zat thuis achter de naaimachine gordijnen te naaien. Van mijn ouders had ik alvast voor mijn verjaardag geld gekregen om gordijnstof te kopen om daar gordijnen van te naaien. In die tijd was dat heel normaal dat je die zelf maakte, tegenwoordig kan je ze kant en klaar kopen.
Er was een stem in mijn hoofd die zei: dat is vreemd, je bent vandaag jarig en er hangen geen slingers en er is geen taart en daarbij zit je nog in de rommel ook.
Op dat moment dat ik dat in mijn hoofd hoorde ging de telefoon. Mijn tante belde: gefeliciteerd met je verjaardag riep ze. Ik stond meteen aan en reageerde met: en nu wil ik het weten, ben ik op 9 april of op 10 april geboren!
Oh jee, zei ze, nu heb ik het verklapt en ik mocht het niet vertellen. Geeft niks zei ik nu weet ik het zeker en ik ga mijn ouders bellen om ze hiermee te confronteren.
Mijn tante haar dochter was op 9 april jarig en als kind vierden we al jaren samen onze verjaardag omdat ik op 10 april was geboren. In leeftijd verschillen we 6 jaar en er was in het verleden wel eens gekscherend gezegd dat we op dezelfde dag waren geboren maar daar had ik nooit iets achter gezocht of mee gedaan.
Totdat ik die dag die stem in mijn hoofd hoorde en op dat moment mijn tante belde om me te feliciteren. Toen wist ik dit klopt, ik ben op 9 april geboren in plaats van 10 april zoals het in mijn paspoort staat.
Na wat heen en weer gepraat te hebben met mijn tante die zich op dat moment niet prettig voelde met wat ze had verteld, ging ik mijn ouders bellen en ik legde mijn vader meteen de vraag voor: ben ik op 9 of op 10 april geboren?
Hij werd boos en vroeg wie het gezegd had. Ik vertelde mijn verhaal en na wat aandringen kreeg ik het eerlijke antwoord dat ik dus ook op 9 april was geboren, net zoals mijn nichtje.
Vanaf dat moment heb ik de eerste jaren twee dagen mijn verjaardag gevierd, zowel op 9 als op 10 april en nu vier ik het alleen nog op 9 april.
Hierna kwamen er vaker stemmen in mijn hoofd, ook van mensen die net waren overleden en graag in contact wilde komen.
Een vader van een vriend was overleden en meldde zich ’s avonds toen ik voor het slapen gaan mijn tanden aan het poetsen was. Ik hoorde hem lachen over het feit dat ik een elektrische tandenborstel had en mijn tanden poetste op de voor hem niet normale manier.
Ook kwamen er vragen met waar hij was en wat hij moest doen. Tijdens de eerste gesprekken had ik geen idee met wat ik moest zeggen en beantwoorde zijn vraag maar met een wedervraag: waar wil je naartoe, wat zie je en wat denk je zelf.
En op deze manier ging hij op zijn eigen tempo naar het licht waar zijn dierbaren al op hem stonden te wachten.
Toen mijn oma was overleden en ze mij zag zitten borduren haakte ze in de energie aan.
Ze vertelde me dat ze zelf ook altijd zoveel plezier aan het borduren had ervaren en dat het haar veel rust had gegeven om zo geconcentreerd bezig te zijn. Even niet met haar gedachten bezig zijn maar met het borduren.
Op deze manier kwam ik langzaam in contact met de spirituele wereld, voor mij is dat wat ik wel kan voelen en waarnemen maar niet met mijn blote oog kan zien.
Er kwam een cursus universele energie op mijn pad en die ging ik volgen, ik leerde handoplegging om kwaaltjes en pijntjes weg te halen.
Ik had een paar mensen uit mijn omgeving gevraagd of ik op ze mocht oefenen en al snel zat mijn gang vol met mensen die graag een handoplegging wilde. Ik had geen idee waar ik mee bezig was, ik kon het niet onder woorden brengen en daardoor ging ik teveel in mijn hoofd zitten en vroeg mezelf af waarom het werkte. Het antwoord kreeg ik niet.
Toen ben ik een therapeuten opleiding gaan volgen, tijdens deze opleiding leerde ik spiertesten zodat ik bij de ander kon controleren of het goed was wat ik deed. Ook leerde ik daar verschillende protocollen die ik tijdens een consult met een cliënt kon toepassen. Dat gaf me houvast en zo had ik de controle weer terug en ik kon goed verwoorden hoe de methodes werkten.
Tijdens het werk in mijn praktijk liep ik hiermee vast omdat ik vaak dingen voelde of waarnam die ik niet tijdens mijn opleiding had geleerd. En zo werd ik ervan bewust dat we niet alleen uit ons lichaam bestaan maar dat er ook spirituele-, emotionele- en mentale delen zijn en dat dit alles een geheel vormt. En dat we in de energie allemaal met elkaar verbonden zijn.
Alsnog ben ik de opleiding tot mediumschap gaan volgen en daarna de opleiding tot transhealingtherapeut.
Allemaal energiewerk en wat voel ik me er in thuis.
Tijdens de inschrijving bij de beroepsvereniging kwam ik erachter dat de Luisterkind methode bestond. Ik ging er meteen op aan en ik heb meteen de opleiding gevolgd. Nu hoeven mensen niet meer naar mijn praktijk te komen want alles is energie.
Ik stem me af op de persoon die een aanvraag heeft gedaan en ik ga luisteren wat hij of zij wil vertellen en dit vertaal ik in tekst in de mail. De Luisterkind methode is voor kinderen van nul tot honderd 😉
En nu lees je dit op de site van de Kristallijn, het werkt op dezelfde manier. Jij verteld me wat er bij jou speelt en stelt de vragen die je graag beantwoord wilt hebben. Voor inzicht en rust. Voor als je vastloopt in je leven en het even niet meer weet.
Of als je op zoek bent naar bevestiging want eigenlijk weet je het wel maar durf je er nog niet volledig op te vertrouwen. Dan kan je mij of een van mijn collega’s bellen. Wij helpen je, om je net even dat zetje te geven om weer op je eigen gevoel te vertrouwen zodat je weer in je eigen kracht kan terugkomen.
Dit is een Blog van Marjan - Kristallijn boxnummer: 111
Reactie plaatsen
Reacties